1. Gava meriv bi çoyekî kuçikek an seyek xist an jî kevir avêt wan , ew dengên êş û azarê diderxînin ,,

Ji wê re kastîna seyan, kuçikan tê gotin..dengê kastînê ji ewtîn, reyîn û zûrînê cudatir e..Ji bilî kuçikan tê nayê gotin ku ne şaş im..

Mînak:

-Bi çoyan lêdixistin mîna seyan dikastî..

-li derî çend se ketin hev, dengê kastînê tê..

2. dengê ku li gundên kurdistanê qet kêm nabe. jixwe li gundên kurdistanê dengê zarokan, dengê çivîkan, dengê pisîng û kûçikan, dengê pelên daran bi hev re wek senfoniyekê ye. em bêjin kastîna kûçikan jî tembûra vê senfoniye ye.

3. (bnr: kûzîn)

-bûye kûz kûza wî seyî.

4. ku ez ne şaşbim( ez zanim sedî sed şaşim dîsa cara ewil min vê peyvê dît ku ji bû roviya bikar hat) bi taybetî ji deng derxistina roviyanre tê gotin, ji deng derxistina kuçik û gur, çeqel û rewirên bi vî rengîre jî tê gotin lê belê bi taybetî dema derbeyek dixwin/ meriv wan tehl bike vî dengî derdixin, dibe ku çêreka pîs be jî *

5. Kûzîn tiştekî din e kastîn ne mîna kûzîn e, cihê hev nagirin....îhtimal pir heye ku bona rovî gur jî bêt gotin ku ev jî di nav malbata seyan de ne...lê tenê bona seyan û di nav dijûnan de bihistîme..

Edît: shorbevan hin baş rave kiriye