1. biwêjeke kolankî a ji pirtûka şarmanî ye (bnr: bermayiyên demê)

di çîroka (bnr: tixûbê xeyalên gurgîn): "... bavê wî dogotê ev fikreke nebaş e bila mizgefteke mezin tê de çêbike hem vê dinê hem jî dinya din ji xwe re bike xweş sermiyan. ... Baş bû gurgîn bi ya wî nekir. Kekê wî ji bav û mamê wî ne kêmtir bû, di tanga xwe de pêşniyazê wî jî hebûn: Dijî herduyan derdiket lê ne eşkere ancex di taldeyan de ji gurgîn re digot, kuro em çayxaneyekê lê vekin, di ber çayê de tost û most bifroşin wele em ê di nav salekê de bi qûna xwe pereyan bijmêrin. Heqet wiha digot. Mirov çawa an çima bi qûna xwe pere dijmart ev yek ne diyar bû û weke gelek gotinên kekê wî bêwate dima di hişê gurgîn de. ..."