1. kafeyeke li beyoglu ye, li kûçeya lîseya galatasarayê ya çend mîtro li jêra ara cafeyê ye. terasa wê behrê dibîne û quleya dêrekî. ji bo taşteyê her tim diherim vê derê. taşteyên wan a du kesî ya gelerî qasî 59 kaxid e û ew du kes heta devê xwe dikarin têr bin. hêka qelandî, nanên hêkkirî, sosîs û hellîmê sorkirî, boreka baçik* zelete, rûnê nivîşk, zeytûnên reş û şîn, çar-pênç cûre penêr (toraq, û hûnandî û qaşar û hwd), nanên spî û zeytûnî yên nû çêkirî, qeymaq û hingiv, nutella û rîçalên hejîr û tûfiringî, û têra xwe çay... oo xwedayo. bi hogira xwe ya henûn, bi şerefa XYZ. hevdîtina torreyî ya yekê rêbendanê em çûn û piştî brança xwe ya qasî du seatî em ji sofrê rabûn. branç bû, ji ber ku pêjgeha kallavî di seat 11:00 de vedibe û dema taştê hat nîvê seat derbas bûbû.

2. Peyva favorî ya hevalekê min e. Gava qala tiştek yan jî bûyerek giring û mezin dike dibêje "şöyle kallavi filan"... Wek hemû hevalên wî yên din ji min re jî hîn kir. Paşê du salan hevalê xalê min jî dest bi bikaranîna vê peyvê kir. Niha ez jî nikarim ji zimanê min bavêjim.

3. Dikim nakim ew derfet nakevê destê min de ku vê peyvê di nava hevokekê de bi kar bînim.