mirûz
1. sikûm, sîma 2. gêwil
(navdêr, nêr) mad, gêwl, rû, dêm: Mirûzê wî îro ne xweş e. (Rûyê wî îro tal e. Îro ew ne bi kêf e.), meyl, bij, mijaj, arezû, îşteh, mereq, dilxwazî. Herwiha: miruz, murûz. Bide ber: miraz. ji wêjeyê: Tu dibêjî qey mad û miruzê wî bi destê wênesazê malê Kenan Evren ve hatiye xêz kirin.(Evdile Koçer: Taya faşîzmê û deh kurên pîrê, nefel.com, 3/2007). Bikaranîn: Lêker: mirûz kirin. Navdêr: mirûzkirin Rengdêr: mirûzkirî, mirûzdayî. jê: bêmirûz, bêmirûzî
ji aliyê xendekî ve di 2016-04-12 19:33 de ji kurmanci hat wergerandin li kurmanci
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide