birîndar
1. derbexur, zedegirtî 2. kesê ku rûmeta wî herişiye *"birîndar, bi birîna xwe dizane"
(rengdêr) (navdêr) kesa/ê birîn lê hene yan lê bûne. Herwiha: brîndar. Bide ber: kulek seqet. ji: birîn + -dar. Bikaranîn: Lêker: birîndar bûn, birîndar kirin. Navdêr: birîndarbûn, birîndarkirin Rengdêr: birîndarbûyî, birîndarkirî. jê: birîndarî birîndarîtî birîndartî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide