birçî
1. kesê ku pêdiviya wî bi xwarinê heye; nêzdeçûyî 2. netêr 3. zikvala *"çavên birçî, tu carî têr nabin" -ji birçînan zik miz dan tiştek nedîtin ku bê xwarin
(rengdêr) hewceyî xwarinê, ya/yê pêwîstî bi xwarinê heye. Herwiha: birsî. Dijwate: têr. Bide ber: tî tên tênî tîn têhnî. Bikaranîn: Lêker: birçî kirin, birçî bûn. Navdêr: birçîbûn, birçîkirin. ji: birç + -î Bi avestayî versne, bi farisiya navîn gursne, bi soranî birsî, bi kurdiya başûrî wirsî, bi zazaki vêşan. Peyva birsîyê bi Kurmancî herî kevin e.. jê: birçîtî çavbirçî çavbirçîtî. Bi zaravayên kurdî: Kurmancî: birçî, Kurdî (Soranî): birsî, Kurdiya başûr: wirsî, Lekî: Hewramî: Zazakî: veyşan
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide