birç
(navdêr, mê) pêdiviya bi xwarinê, hewcehiya bi xwarinê, birçîbûn, rewşa kesa/ê birçî: Xizan ji birçan dimirin.. Herwiha: birçîtî, birs, birsîtî, nêz. Dijwate: têrî, ziktêrî. Bide ber: bircBinere. Herwiha: hirç. Têkildar: xela. jê: birçî, birsî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide