birc
1. avahiyê bilind û asê yê ku ji bo zêrevanîyê tê bikaranîn 2. kêlû
(navdêr, mê) keleh, sûr, beden, dîwarên ku berê li dor bajarran dihatin avakirin bo parastina wan (bi taybetî qubeyên wan yên bilind): Birca Belek, (astrolojî) bircên felekê, her yek ji dazde nîşanên stêran di astrolojiyê de. Herwiha: burc. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: برج. Bide ber: birç. ji: ji erebî برج jiarami ܒܘܪܓܐ (burga) ji latinî burgus ji yunanî πύργος (púrgos) ji Proto-hindûewropî bʰerǵʰ- (bilind) ku serekaniya bilind, berz yên kurdî ye jî. Ji eynî rehî bi rêya frensî burjuwa û burjuwazî, bi rêya inglîzî ji almanî hamburger.. jê: bircane bircik bircî Birca Beranî Birca Cêwiyan Birca Dûpişkî Birca Ga Birca Gaboxe Birca Karikê Birca Kevjalê Birca Kevanê Birca Masî Birca Mêzînê/Birca Terazûyê Birca Şehrîwarê Birca Şêrî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide