binî
m 1. alt, dip (oyuk veya çukurun en alt bölümü) 2. dip (kapalı bir yerin kapıya göre en uzak bölümü) * maseyên li biniya salonê salonun dibindeki masalar 3. tem(bir yapının toprak altında kalan ve yapıya dayanak olan duvar, taban vb. bölümlerinin tümü) 4. kök (temel, esas) * em dixwazin meseleyê ji binî hel bikin meseleyi kökünden hal etmek istiyoruz 5. aşağ(bir şeyin alt bölümü) 6. taban, ayaklık, dura(bir şeyin yere dayanan bölümü veya bir şeyin üzerine oturtulduğu nesne) 7. taban, otur(bir şeyin yere gelen tarafı) 8. taban (ayakkabının alt bölümü) 9. zemin, alt kat 10.rd a(bir kaç şeyin içinde bize uzak olanı) 11.rd a(birkaç şeyden yere yakın olanı) * qata binî alt kat (ji)
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide