bingeh
(navdêr, nêr) esas, hîm, xîm, temel, binaxe, binçîne, binetar, bin, binî, binyan, bintar, binanî, binêşe, binema, asas, nizmtirîn pişk anku beş, tiştê tiştek li ser hatiye avakirin yan danîn, tişta serekî ya tiştek jê çêbûye, rêbazên esasî, prensîpên herî giring, rêçên serekî, navend, tesîs, cihê çalakiyek lê yan jê tê kirin. Herwiha: binga, bingah, binge, bingih. Bide ber: baregeh. ji: bin + -geh. Bikaranîn: Lêker: bingeh girtin, bingeh danîn. Navdêr: bingehgirtin, bingehdanîn. jê: bingehfire, bingehî, bingehîn
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide