binecih
xwecih, rûniştî -bi binecihî kirîn û firotan bi hemû milkiyetê ve kirîn û firotan
(navdêr, mê) cihê armanc, dera ku divê mirov bigihiyê, cihê ku li gor planê mirov yan tiştek dê bigihiyê: Em spêdê zû bi rê ketin û êvarê gihişin binecihê. bingeh, esas. Herwiha: binecê binecî binecîh. ji: bin- + -e- + cih. Bikaranîn: Lêker: binecih bûn, binecih kirin. Navdêr: binecihbûn, binecihkirin Rengdêr: binecihbûyî, binecihkirî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide