bin
1. tar 2. qûntar 3. cihê jerîn ê her tiştî
1. nizimtirîn cih (navdêr, nêr) nizmtirîn dera yan parçeya tiştekê/î: binê behrê, aliyê jêrîn yê tiştekê/î: binê perdaqê. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: بن. Dijwate: ser. Bikaranîn: Lêker: bin xistin, bin ketin. Navdêr: binxistin, binketin, bindan Rengdêr: binketî. ji: Ji Proto-hindûewropî bʰudʰno-, hevreha بن (bun) ya farisî, बुध्न (budhne) ya sanskrîtî, Boden ya almanî, bodan, botm yên inglîziya kevn, bottom ya inglîziya nû, fundus ya latînî, fond ya frensî û pythmen ya yewnaniya kevn e.. jê: binçîne binçîneyî bindar bindarî binecih binecihî binecî binemal binemalî bingeh bingehî bingehîn binke binkeyî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide