bin-emr
(navdêr, mê) ber-emr, guhdar, îtaetker, binferman, di bin emirê kesekî de bûn, taetker. Herwiha: bin-emir binemr. ji: bin- + emr. Bikaranîn: Lêker: bin-emr kirin, bin-emr bûn. Navdêr: bin-emrkirin, bin-emrbûn Rengdêr: bin-emrkirî, bin-emrbûyî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide