bilîn
(lêker)(navdêr, mê) mijûl bûn, pê rabûn, konsentre bûn, li ser karekî sekinîn û ew kar kirin, qut bûn, vebirrîn, mit bûn, birrîn (bi taybetî deng). Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: بلین. Herwiha: bilan bilhan bilhîn bilihan bilihîn biliyan bilîyan bilyan. Tewîn: -bil-. Nêzîk: birîn birrîn biriyan. Têkildar: bilandin. jê: bilî biliyayî
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide