bihujîn
(lêker)(navdêr, mê) helîn, têkil bûn, tevlihev bûn, ketin nav hev, asîmîle bûn: Şekir di nav qehweyê de dibihuje.. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: بهوژین. Herwiha: bihijîn, buhijîn, buhujîn. Tewîn: Lêker: -bihuj-. Têkildar: bihujandin. ji wêjeyê: Cerdewanên Kurd digel serşêtnokerên Mella Kirêkar, kemalîstên Kîlîsê û beesiyên Kurdbav, yên ku di hembêza xwe de serokên Kurdan fetisandibûn, li dor çiyayên Gabarê kom bûbûn. Piştî hezar û şevekê wana Xwedavendên Kurdistanê ji rûyê erdê, ji çîvanokên werxas, ji bendewariya dîrokê rakirin. Xwedavend ji holê rabûn, piştre Kurd jî buhujîn. Kurd buhujîn, Kurdistan jî zuwa bû. Kurdistan zuwa bû, deriyên Beheştê hatin girtin û jiyanê behredariya xwe winda kir.. jê: bihujiyayî, bihujî, bihujok
Peyvê û wateya wê şîrove bike, mînakan bide