bihane
(navdêr, mê) hêcet, bafik, hêncet, sebebên bêbingeh, sûcên nerast:bo xwe bihane girtin, tiştek kirin bihane. Herwiha: bahane bane behane. Bide ber: hacet. ji: jiari, hevreha farisî بهانه (behane), pehlewî vehane, farisiya kevn vehane-, avestayî veh-, veŋhne- (cil). Anku bihane ew tiştek e pê rastî tê niximandin/poşîn.. jê: bihanegir bihanegirî
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver